بازنمایی هویت در سینمای اصغر فرهادی "با تاکید بر دو فیلم درباره الی و جدایی نادر از سیمین"

این پژوهش با هدف مطالعه ی بازنمایی هویت با روش تحلیل گفتمان و در تلاش برای پاسخ گویی به این سوال اصلی « تاثیر گفتمان مسلط روی برساختگی هویت در سینمای اصغر فرهادی، چه قابلیت هایی را پدید آورده است؟» و در راستای فرضیه ی «فضای هژمونیک گفتمان مسلط، زمینه ی تولید هویت های آلوده به فشارهای ساختی را در سینمای فرهادی بازنمایی می کند.»و با استفاده از نظریه ی نورمن فرکلاف و ارنستو لاکلائو و شنتال موفه، به نگارش درآمده است. در این راستا و به منظور بررسی بازنمایی هویت در آثار سینمایی، دو فیلم "درباره الی" و "جدایی نادر ازسیمین" انتخاب شده اند تا با ملاحظه ی ویژگی های این دو فیلم بتوان تصویری از هویت و سوژه را در فیلم های سینمایی به دست آورد. روش تحقیق در این پژوهش، ترکیبی است از روشهای فرکلاف، لاکلائو و موفه. در روش فرکلاف، برای تحلیل دادهها بر اساس آنچه از مدل ایشان آموختیم از سه سطح روشی بهره میبریم: سطح توصیف، تفسیر و تبیین. سپس از روش لاکلائو و موفه برای واکاوی سیاسی متن بهره جسته ایم. به طور کلی باید گفت که آنچه تحلیل گفتمان و تحلیل سیاسی این فیلم ها به ما آموزش می دهد این است که در رابطه قدرت و استراتژی باید گفت، آنچه فرد را در مقام سوژه متحقق می کند، نوعی آگاهی به خود در قالب انتقاد است. از نظر لاکلائو و موفه سوژه به معنای منقاد دیگری بودن و همچنین در همان لحظه مقید به هویت خویش به واسطه آگاهی و تأمل در خود است. در این وضعیت سوژه در رابطه استراتژیک با قدرت است. در این معنا، سوژه خود چیزی جز قدرت نیست. سینمای فرهادی این امکان را می دهد که سوژه های منفعل سینمای متعارف به سوژه های فعالی تبدیل شوند که در برابر فشارهای ساختاری درون خرده گفتمان های گوناگون به صورت بازتابی خود را به عنوان یک عامل متحقق کنند.